Ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι
...Όσο «ενάρετος» και να είναι ο
άνθρωπος, όσο αυστηρός τηρητής του Νόμου, αν δεν μαλακώσει η καρδιά του, αν δεν
θυσιάσει το «εγώ» του, αν δεν επικοινωνήσει αληθινά με το Θεό και τους
ανθρώπους αποδεχόμενος τον εαυτό του με όλα τα θετικά και αρνητικά στοιχεία
του, δεν ολοκληρώνεται, δεν σώζεται.
Βλέπουμε τον Φαρισαίο που έκανε
πιο πολλά απ' όσα προστάζει ο Νόμος, «αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι», να
απορρίπτεται, ενώ ο αμαρτωλός αλλά με ταπεινωμένη καρδιά τελώνης δικαιώνεται
από τον Κύριό μας.
Οι χωρίς καρδιά «ενάρετοι» είμαστε
σκληροί απέναντι και στον εαυτό μας και απέναντι στους άλλους. Απαιτούμε πολλά,
γινόμαστε εγκεφαλικοί, λογαριάζουμε με νομικίστικο τρόπο τη ζωή και αυτή μας
αφήνει κενά που σίγουρα δεν μας βοηθούν στην ολοκλήρωση, στην Σωτηρία.
«Ο έχων καρδίαν δύναται σωθήναι».
Πόσους ενάρετους αυτού του είδους
Χριστιανούς βλέπουμε να έχουν χαρά; να χαμογελούν; να είναι ευχάριστοι στις
σχέσεις τους; να μπορούν να συγχωρούν; να χωρούν μαζί, αυτό σημαίνει συν-χωρώ.
Είναι αυστηροί κριταί του εαυτού
τους και του πλησίον, και πολλές φορές και του Θεού, που από Αγάπη δεν τιμωρεί
τους παραβάτες του Νόμου. Άνθρωποι κλεισμένοι, φοβισμένοι, κακομοιριασμένοι
πολλές φορές, χωρίς χαρά και αγάπη γιατί μόνο η Αγάπη «έξω βάλλει τον φόβον»
και δίνει χαρά.
Φοβούνται να μην μολυνθεί η πίστη,
και κατηγορούν επισκόπους, θεολόγους, πνευματικούς οι οποίοι προσπαθούν να
επικοινωνήσουν με τους εκτός της Εκκλησίας μας ανθρώπους, είτε σχισματικούς,
είτε αιρετικούς είτε μη Χριστιανούς, λες και την αλήθεια την έχει μόνον η στενή
αντίληψη του θρησκευτικού μας club!
Σε θέματα προσαρμογής της
ποιμαντικής στις ανάγκες που προκύπτουν κατά καιρούς, όπως η δυσκολία της
κατανόησης της λειτουργικής μας γλώσσας και η προσπάθεια μετάφρασης κάποιων
κειμένων, βρίσκουν αυτούς τους Χριστιανούς «εξοργισμένους», από το φόβο μήπως
αλλοιωθεί η πίστη μας, τα δόγματα της Εκκλησίας μας, που ούτως ή άλλως λίγοι τα
κατανοούμε, και συνασπισμένους κατά των «νεωτεριστών» παραμένοντας στην
παράδοση-συντήρηση. Και μιλούν για παράδοση συγχέοντας τις έννοιες- παράδοση
που σημαίνει παίρνω κάτι, το ζω και το παραδίδω στους επόμενους- και συντήρηση
που είναι η κονσέρβα. Και έχουν οι άνθρωποι αυτοί την αίσθηση ότι είναι
σουπερορθόδοξοι. Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, η μεγάλη εκείνη καρδιά έλεγε: «Κανένας
μας δεν είναι ορθόδοξος, όλοι έχουμε τις πλάνες μας τις προσωπικές. Ορθόδοξη
είναι μόνο η Εκκλησία μας και σωζόμαστε ως μέλη Της».
Φοβούνται οι άνθρωποι αυτοί τον
σκανδαλισμό...
Απόσπασμα από την ομιλία του Ιερομονάχου Μακαρίου, Γέροντος
του Ιερού Χιλιανδαρινού Κελλιού Γέννησης της Θεοτόκου, Μαρουδά. Η ομιλία έγινε
στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Αλεξανδρουπόλεως, την Δ΄ Κυριακή των
Νηστειών (Ιωάννου της Κλίμακος), 14 Απριλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου