Από Misha
 
«Η γαρ σοφία του κόσμου τούτου, μωρία παρά των Θεώ εστίν»
 

Η ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΤΗΤΑ (=ΤΡΕΛΑ)
 
     « Η ζωή και η αλήθεια του "άλλου κόσμου" είναι αντίθετη από τη ζωή και την αλήθεια του κόσμου αυτού. Ο άνθρωπος του "άλλου κόσμου", πρέπει με τη ζωή του να δείξει αυτή την αντίθεση. Έτσι ο Σαλός, συνδυάζοντας τη μεγαλύτερη αυτοεγκατάλειψη και αυτοταπείνωση με τον μεγαλύτερο ηρωισμό, προσπαθεί να ανατρέψει τα κατεστημένα όταν αυτά δεν εξυπηρετούν ανώτερους σκοπούς και καταντούν κενό γράμμα μίας φορμαλιστικής ηθικής και ενός κοινωνικού ευπρεπισμού» (Ernst  Benz).

     Πόσες φορές σας έχει τύχει να ακούσετε την φράση «σάλεψες;» ή τον χαρακτηρισμό «αυτός είναι σαλεμένος», που σημαίνει ότι αυτός, στον οποίο αναφερόμαστε, τα έχει χαμένα, είναι τρελός ή δεν ξέρει τι κάνει.
     Και όμως, η φράση αυτή, δηλαδή το «σαλεμένος», πέρα από την κοινή της καθημερινή χρήση, περιέχει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές  θρησκευτικές διαστάσεις της ορθόδοξης μοναστικής ιστορίας. Αναφέρεται στους λεγομένους «κατά Χριστόν Σαλούς», δηλαδή τους «τρελούς για τον Θεό», δηλαδή τους ιδιότυπους αγίους  που χαρακτηρίστηκαν σαν σαλεμένοι, σαν τρελοί, σύμφωνα με τα κοινά κατεστημένα πρότυπα. Πίσω  όμως από αυτή την τρέλα τους, κρύβονταν και  κρύβεται μία πραγματικά εκπληκτική διάσταση της ορθόδοξης ταυτότητάς τους, μία διάσταση που ήταν πλήρης θείας χάριτος.

     Αυτοί οι σαλεμένοι ήταν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, ένα θείο χάρισμα της ανατολικής [σημ. "Νεκρού": εννοεί ορθόδοξης] μοναστικής αλλά και κατά κόσμο θρησκευτικής εκδήλωσης, όπως θα δούμε παρακάτω.
Μάλιστα πολλοί έχουν παρομοιάσει τους Σαλούς με τους αναρχικούς του εικοστού αιώνα, με τη διαφορά βέβαια πως ενώ οι αναρχικοί ήθελαν την κατάλυση της κοσμικής αδικίας και υποκρισίας, συχνά με τη βία και χωρίς κανένα εσωτερικό υπόβαθρο, οι Σαλεμένοι με την τρελή τους εμφάνιση χτυπούσαν το κατεστημένο, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων, γιατί ακριβώς έδειχναν με τον τρόπο τους αλλά και με τη θεία χάρη τους  τη «σαπίλα» της κοινωνίας, μίας κοινωνίας όπου βασιλεύει και συχνά θριαμβεύει με τον μανδύα της καθωσπρέπει θρησκευτικής εικόνας, η υποκρισία, η αδικία, και η κατά κόσμο αμαρτία και αποστασία. Με αυτό τον τρόπο επιδίωκαν την αλλαγή της κοινωνίας.
     Η Σαλότητα είναι ένα είδος, μία μορφή μοναστικής άσκησης που αναπτύχτηκε στην ανατολική, ορθόδοξη κυρίως χριστιανική εκκλησία. Ήδη από τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. είχαν αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτοι  Σαλοί μοναχοί.
     Η αφορμή της εμφάνισής τους  ήταν κυρίως δύο λόγοι : 1) Η αντίδρασή τους στην αυξανομένη από τότε διαφθορά εντός του χριστιανικού κόσμου και 2) Η αντίδρασή τους στους διωγμούς της εποχής. [3) Να καλλιεργήσουν στην ψυχή τους την ταπείνωση & να μη γίνουν αντικείμενο τιμής για την αγιότητά τους, όπως γράφει ο συντάκτης αμέσως παρακάτω].