- Πάτερ, γιατί κάνουμε τα μνημόσυνα, αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»;
- Διάβασες την επιμνημόσυνη Ακολουθία καμιά φορά προσεκτικά;
- Όχι!
- Να τη διαβάσεις! Δεν μιλά πουθενά για μετάνοια. Αναφέρει μόνο εκφράσεις όπως: «Ανάπαυσον την ψυχήν του δούλου Σου… Ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον…»
κ.τ.τ… Αυτό που συμβαίνει, καλό μου παιδί, είναι το εξής: Ένας υπόδικος
καταδικάζεται σε θάνατο (ο αμαρτωλός για την κόλαση). Οι συγγενείς του
και η μητέρα του (η Εκκλησία) κάνουν αίτηση χάριτος (επιμνημόσυνη δέηση)
στον ανώτατο άρχοντα (τον Θεό). Αν Αυτός θέλει, χαρίζει την ποινή στον
κατάδικο. Αν δεν θέλει η ποινή εκτελείται.
- Μα καλά, Γέροντα, το έλεος του Θεού επεκτείνεται και στην κόλαση;
- Αφού, παιδάκι μου, είναι άπειρο, υπάρχει χώρος ή κατάσταση που να το εμποδίσουν να επεκταθεί;
Απόσπασμα
από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» -
Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ. 243
themata-orthodoxias.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου