Προτού ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο, αξίζει να σχολιάσουμε μία απορία αρκετών: «Βατοπέδι» ή «Βατοπαίδι»;
Πώς γράφεται δηλ. η τοποθεσία και
ονομασία της ξακουστής μονής του Αγίου Όρους; Με «ε» ή με «αι»; Βέβαια
τώρα που οι αντίχριστοι «τεχνοκράτες» θέλουν να αφαιρέσουν τους
δίφθογγους (όπως κάποτε αφαίρεσαν τα λεγόμενα «πνεύματα της στίξης»),
ίσως αυτό το ερώτημα να μην έχει πια νόημα. Άλλωστε το επόμενο βήμα των
νεοεποχιτών σατανιστών θα είναι η αλλαγή του ελληνικού αλφαβήτου με το
λατινικό «για λόγους προσαρμογής στα ευρωπαϊκά δεδομένα», όπως θα μας
«δικαιολογηθούν»! Και πολλοί ηλίθιοι θα τους πιστέψουν και θα τους
ξαναψηφίσουν στις εκλογές!... Έτσι, θα γράφουμε... “Vatopedi” και «Όλα
good»!!! [εδώ να σημειώσουμε ότι ακόμα και στη Βουλγαρία, που
χρησιμοποιεί το κυριλλικό αλφάβητο, οι εκεί προδότες σχεδιάζουν την
κατάργησή του και την αντικατάστασή του με το λατινικό «για χρηστικούς
λόγους»...]
Στην ως άνω ερώτηση-απορία ορισμένων απαντούμε λοιπόν ως εξής: κατά την άποψή μας το ορθό είναι «Βατοπέδι», δηλ. με «ε», εφόσον η λέξη αυτή προέρχεται από το «βατός» και το «πεδίο» («η βατή πεδιάδα»). Αντίθετα, εάν γράφεται με «αι», τι άραγε σημαίνει; Το... «βατό παιδί»; (!!!) Πάντως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ήδη από τα πολύ παλιά χρόνια σε χειρόγραφα, αλλά και ακόμα πιο πρόσφατα, πολλοί το γράφουν ως «Βατοπαίδι», δηλ. με «αι»...
Εκείνη η μεγάλη προσωπικότητα του Βατοπεδίου, που έγραψε θρυλική ιστορία στο Ιερό Βουνό, υπήρξε ο Γέροντας Ιωσήφ, ο καλούμενος και Βατοπεδινός (ή Βατοπαιδινός). Μία τεράστια μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας, γύρω από την οποία ειπώθηκαν, αλλά και έγιναν, πολλά! Γεννήθηκε την 1 Ιουλίου του 1921 και πέθανε... πάλι την 1 Ιουλίου, του 2009, σε ηλικία δηλ. ακριβώς 88 ετών! Και από εδώ προκύπτει το πρώτο μεγάλο μυστήριο. Διότι η ως άνω ημερομηνία είναι η εορτή των Αγίων Αναργύρων, γεγονός που μας φέρνει στον νου πολλούς συνειρμούς...
Γνωρίζουμε από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας πολύ καλά ότι η γέννηση ενός παιδιού δεδομένη ημέρα συνδέεται άμεσα με το πεπρωμένο του παιδιού αυτού στη ζωή του. Έτσι και ο Γέροντας Ιωσήφ (που το κοσμικό του όνομα ήταν Σωκράτης) συνδέθηκε από την ημέρα της γέννησής του κιόλας με τους Αγίους Αναργύρους. Μάλιστα συνέβη τότε το εξής θαυμαστό: η μητέρα του, ονόματι Ευγενία, γέννησε το παιδί της όχι απλά την ημέρα της μνήμης των Αγίων Αναργύρων, αλλά και... στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων της Γιόλου, στη Δρούσια της νήσου Πάφου! Αλλά είναι επίσης γνωστό ότι η Πάφος είναι η νήσος των Αγίων Αναργύρων! Έχουμε συνεπώς τριπλή σύνδεση: ο Σωκράτης (μετέπειτα Γέροντας Ιωσήφ) γεννήθηκε την ημέρα των Αγίων Αναργύρων, στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων και στη νήσο των Αγίων Αναργύρων!!! Σίγουρα πρόκειται περί φοβερού γεγονότος...
Όμως τα παράξενα με τη γέννηση του μωρού δεν σταματούν εδώ. Η μητέρα του ήταν επτά μηνών έγκυος σαν γέννησε. Αρχικά, με το που βγήκε από μέσα της το παιδί, νόμιζε ότι το βρέφος ήταν νεκρό... Και στενοχωρήθηκε τα μέγιστα! Κι όμως, το θαύμα έγινε και το μικροσκοπικό και χτικιάρικο εκείνο παιδάκι όχι απλά έζησε, αλλά έγινε γρήγορα και πολύ γερό και ζωηρό, αργότερα δε έμελλε να γράψει τη δική του μοναδική ιστορία στη σύγχρονη ελληνορθόδοξη παράδοση και στον μοναχικό βίο!...
Και να που και η ίδια η κοίμηση του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπεδινού ήρθε πάλι ανήμερα των Αγίων Αναργύρων! Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι όλος ο βίος του αναπόφευκτα σημαδεύτηκε από τους Αγίους Αναργύρους, όπως βέβαια οι Άγιοι Ανάργυροι σημάδεψαν και τους βίους ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ατόμων, ακόμα πιο πρόσφατα! Και φυσικά διάφοροι Άγιοι της Πίστης μας έχουν «σφραγίσει» τις ζωές πολλών πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη... Ήταν λοιπόν 1 Ιουλίου του 2009, όταν ο Γέροντας Ιωσήφ έκλεισε για πάντα τα υλικά μάτια του. Κοιμήθηκε εν Κυρίω, αλλά τότε συνέβησαν και άλλα αλλόκοτα για τους απίστους και θαυμαστά για τους πιστούς!
Καταρχάς ο κεκοιμημένος είχε παραμείνει με το στόμα μισάνοιχτο. Ο Γέροντας Εφραίμ της μονής Βατοπεδίου έδωσε εντολή να του αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Αν και οι καλόγεροι προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα... αυτό δεν έλεγε να κλείσει! Στο τέλος αναγκάστηκαν να δέσουν μία γάζα γύρω-γύρω για να το κρατήσει κλειστό, αλλά με το που την έβγαλαν πάλι τα ίδια!... Το στόμα άνοιξε και πάλι. Όλοι πείστηκαν ότι επρόκειτο για θέλημα Θεού και σημάδι για «κάτι» που πιθανόν έμελλε να συμβεί...
Αλλά και μετά, συνέβη το άλλο θαυματουργό! Ο Γέροντας, αν και νεκρός, τους... χαμογελούσε! Όλοι όσοι είδαν το θαύμα, αφού προσευχήθηκαν βαθιά και δοξολόγησαν τον Κύριο, πείστηκαν ότι ο Γέροντας ήθελε να τους δείξει ότι βρίσκεται σε ευδαιμονία ψυχής και είναι ευτυχισμένος μετά την κοίμησή του... Μάλιστα κάποιος μοναχός είπε τότε: «Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ, είναι το πρώτο υπερφυσικό γεγονός μετά την κοίμησή του και έγινε μεγάλη παρηγοριά για όλους»!...
Να τώρα τι είπε ένας ειδικός αθλητίατρος για το φαινόμενο με το στόμα του Ιωσήφ, που είχε εν τω μεταξύ κοιμηθεί: «Ο ζωντανός άνθρωπος μπορεί να χαμογελάσει, επειδή κινούνται οι μυς του προσώπου του. Δεν μπορεί όμως κάποιος, λόγω της μυϊκής ακαμψίας, να φέρει τους μυς του προσώπου ενός νεκρού σε τέτοια θέση, ώστε ο νεκρός να είναι χαμογελαστός. Όταν είναι αδύνατον να κλείσει κάποιος το στόμα ενός νεκρού (ακόμη και αν το δέσει), είναι πολύ περισσότερο αδιανόητο να τον κάνει να χαμογελάσει. Με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα, δεν μπορεί κάποιος, οποιοδήποτε μέσο και να χρησιμοποιήσει, να κάνει ένα νεκρό να χαμογελάσει. Εξ άλλου, αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα (δηλαδή να κάνει κάποιος με τεχνητό τρόπο τους νεκρούς να χαμογελούν), θα είχε εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό. Αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο θαύμα που συνέβη με τον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινό. Όχι μόνο δεν έκλεισε το στόμα του, αλλά και χαμογέλασε. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός, ότι αυτό το χαμόγελο καταγράφηκε (φωτογραφήθηκε) 45 λεπτά μετά τον θάνατό του. Έκπληξη προκαλεί επίσης το γεγονός, ότι ο Γέροντας Εφραίμ επέμενε να φανερώσουν οι μοναχοί το πρόσωπο του Γέροντα Ιωσήφ. Μήπως είχε πληροφορία από τον Θεό»;
Στην ως άνω ερώτηση-απορία ορισμένων απαντούμε λοιπόν ως εξής: κατά την άποψή μας το ορθό είναι «Βατοπέδι», δηλ. με «ε», εφόσον η λέξη αυτή προέρχεται από το «βατός» και το «πεδίο» («η βατή πεδιάδα»). Αντίθετα, εάν γράφεται με «αι», τι άραγε σημαίνει; Το... «βατό παιδί»; (!!!) Πάντως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ήδη από τα πολύ παλιά χρόνια σε χειρόγραφα, αλλά και ακόμα πιο πρόσφατα, πολλοί το γράφουν ως «Βατοπαίδι», δηλ. με «αι»...
Εκείνη η μεγάλη προσωπικότητα του Βατοπεδίου, που έγραψε θρυλική ιστορία στο Ιερό Βουνό, υπήρξε ο Γέροντας Ιωσήφ, ο καλούμενος και Βατοπεδινός (ή Βατοπαιδινός). Μία τεράστια μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας, γύρω από την οποία ειπώθηκαν, αλλά και έγιναν, πολλά! Γεννήθηκε την 1 Ιουλίου του 1921 και πέθανε... πάλι την 1 Ιουλίου, του 2009, σε ηλικία δηλ. ακριβώς 88 ετών! Και από εδώ προκύπτει το πρώτο μεγάλο μυστήριο. Διότι η ως άνω ημερομηνία είναι η εορτή των Αγίων Αναργύρων, γεγονός που μας φέρνει στον νου πολλούς συνειρμούς...
Γνωρίζουμε από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας πολύ καλά ότι η γέννηση ενός παιδιού δεδομένη ημέρα συνδέεται άμεσα με το πεπρωμένο του παιδιού αυτού στη ζωή του. Έτσι και ο Γέροντας Ιωσήφ (που το κοσμικό του όνομα ήταν Σωκράτης) συνδέθηκε από την ημέρα της γέννησής του κιόλας με τους Αγίους Αναργύρους. Μάλιστα συνέβη τότε το εξής θαυμαστό: η μητέρα του, ονόματι Ευγενία, γέννησε το παιδί της όχι απλά την ημέρα της μνήμης των Αγίων Αναργύρων, αλλά και... στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων της Γιόλου, στη Δρούσια της νήσου Πάφου! Αλλά είναι επίσης γνωστό ότι η Πάφος είναι η νήσος των Αγίων Αναργύρων! Έχουμε συνεπώς τριπλή σύνδεση: ο Σωκράτης (μετέπειτα Γέροντας Ιωσήφ) γεννήθηκε την ημέρα των Αγίων Αναργύρων, στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων και στη νήσο των Αγίων Αναργύρων!!! Σίγουρα πρόκειται περί φοβερού γεγονότος...
Όμως τα παράξενα με τη γέννηση του μωρού δεν σταματούν εδώ. Η μητέρα του ήταν επτά μηνών έγκυος σαν γέννησε. Αρχικά, με το που βγήκε από μέσα της το παιδί, νόμιζε ότι το βρέφος ήταν νεκρό... Και στενοχωρήθηκε τα μέγιστα! Κι όμως, το θαύμα έγινε και το μικροσκοπικό και χτικιάρικο εκείνο παιδάκι όχι απλά έζησε, αλλά έγινε γρήγορα και πολύ γερό και ζωηρό, αργότερα δε έμελλε να γράψει τη δική του μοναδική ιστορία στη σύγχρονη ελληνορθόδοξη παράδοση και στον μοναχικό βίο!...
Και να που και η ίδια η κοίμηση του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπεδινού ήρθε πάλι ανήμερα των Αγίων Αναργύρων! Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι όλος ο βίος του αναπόφευκτα σημαδεύτηκε από τους Αγίους Αναργύρους, όπως βέβαια οι Άγιοι Ανάργυροι σημάδεψαν και τους βίους ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ατόμων, ακόμα πιο πρόσφατα! Και φυσικά διάφοροι Άγιοι της Πίστης μας έχουν «σφραγίσει» τις ζωές πολλών πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη... Ήταν λοιπόν 1 Ιουλίου του 2009, όταν ο Γέροντας Ιωσήφ έκλεισε για πάντα τα υλικά μάτια του. Κοιμήθηκε εν Κυρίω, αλλά τότε συνέβησαν και άλλα αλλόκοτα για τους απίστους και θαυμαστά για τους πιστούς!
Καταρχάς ο κεκοιμημένος είχε παραμείνει με το στόμα μισάνοιχτο. Ο Γέροντας Εφραίμ της μονής Βατοπεδίου έδωσε εντολή να του αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Αν και οι καλόγεροι προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα... αυτό δεν έλεγε να κλείσει! Στο τέλος αναγκάστηκαν να δέσουν μία γάζα γύρω-γύρω για να το κρατήσει κλειστό, αλλά με το που την έβγαλαν πάλι τα ίδια!... Το στόμα άνοιξε και πάλι. Όλοι πείστηκαν ότι επρόκειτο για θέλημα Θεού και σημάδι για «κάτι» που πιθανόν έμελλε να συμβεί...
Αλλά και μετά, συνέβη το άλλο θαυματουργό! Ο Γέροντας, αν και νεκρός, τους... χαμογελούσε! Όλοι όσοι είδαν το θαύμα, αφού προσευχήθηκαν βαθιά και δοξολόγησαν τον Κύριο, πείστηκαν ότι ο Γέροντας ήθελε να τους δείξει ότι βρίσκεται σε ευδαιμονία ψυχής και είναι ευτυχισμένος μετά την κοίμησή του... Μάλιστα κάποιος μοναχός είπε τότε: «Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ, είναι το πρώτο υπερφυσικό γεγονός μετά την κοίμησή του και έγινε μεγάλη παρηγοριά για όλους»!...
Να τώρα τι είπε ένας ειδικός αθλητίατρος για το φαινόμενο με το στόμα του Ιωσήφ, που είχε εν τω μεταξύ κοιμηθεί: «Ο ζωντανός άνθρωπος μπορεί να χαμογελάσει, επειδή κινούνται οι μυς του προσώπου του. Δεν μπορεί όμως κάποιος, λόγω της μυϊκής ακαμψίας, να φέρει τους μυς του προσώπου ενός νεκρού σε τέτοια θέση, ώστε ο νεκρός να είναι χαμογελαστός. Όταν είναι αδύνατον να κλείσει κάποιος το στόμα ενός νεκρού (ακόμη και αν το δέσει), είναι πολύ περισσότερο αδιανόητο να τον κάνει να χαμογελάσει. Με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα, δεν μπορεί κάποιος, οποιοδήποτε μέσο και να χρησιμοποιήσει, να κάνει ένα νεκρό να χαμογελάσει. Εξ άλλου, αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα (δηλαδή να κάνει κάποιος με τεχνητό τρόπο τους νεκρούς να χαμογελούν), θα είχε εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό. Αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο θαύμα που συνέβη με τον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινό. Όχι μόνο δεν έκλεισε το στόμα του, αλλά και χαμογέλασε. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός, ότι αυτό το χαμόγελο καταγράφηκε (φωτογραφήθηκε) 45 λεπτά μετά τον θάνατό του. Έκπληξη προκαλεί επίσης το γεγονός, ότι ο Γέροντας Εφραίμ επέμενε να φανερώσουν οι μοναχοί το πρόσωπο του Γέροντα Ιωσήφ. Μήπως είχε πληροφορία από τον Θεό»;
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου