Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Χαιρετισμοί στο νεομάρτυρα ιεραπόστολο π. Δανιήλ Συσόεφ († 19 Νοεμβρίου 2009)



Μικρή εισαγωγή του θεολόγου Θεόδ. Ι. Ρηγινιώτη: 
 
Η πραγματική, ουσιαστική και αιώνια τιμή στους αγίους αποδίδεται από το Θεό, ο Οποίος, όταν το κρίνει ωφέλιμο για μας, αποκαλύπτει την αγιότητά τους και με θαύματα. Σε ό,τι αφορά όμως στην τιμή των αγίων από τους ανθρώπους, είναι γνωστό ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία τους αγίους τους αναγνωρίζει και τους τιμά πρώτιστα ο λαός. Με τον καιρό η θεσμική Εκκλησία (η ιερά σύνοδος), αποδεχόμενη την τιμή που αποδίδει σ’ έναν άγιο ο λαός, έρχεται να ανακηρύξει την αγιότητά του.
Πάντα οι χριστιανοί τιμούσαν αυθόρμητα ως αγίους, χωρίς να περιμένουν επίσημη εκκλησιαστική έγκριση, τους μεγάλους πνευματικούς αγωνιστές, που με τη ζωή τους φανέρωναν την ενότητά τους με το Θεό. Στους βίους των αγίων, π.χ. του αγίου Συμεών του Στυλίτη, μα και όλων των μεγάλων και σημειοφόρων ασκητών, βλέπουμε πως ο λαός τους αναγνώριζε ως αγίους και προσέτρεχε σ’ αυτούς ενώ ακόμη ζούσαν.
Ιδιαίτερα τους νεομάρτυρες, από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι χριστιανοί τους τιμούσαν ως αγίους από την ίδια κιόλας μέρα του μαρτυρίου τους· μάζευαν το αίμα τους με μαντήλια και διακινδύνευαν τη ζωή τους για να πάρουν τα εκτεθειμένα σώματά τους και να τα θάψουν με τιμές. Ταχύτατα φιλοτεχνούνταν εικόνες τους, γράφονταν ακολουθίες προς τιμήν τους και γιορταζόταν η μνήμη τους. Παραδείγματα ο άγιος Γεώργιος Ιωαννίνων († 17 Ιανουαρίου 1838), που αγιογραφήθηκε 13 μέρες μετά το μαρτύριό του [δες εικόνα παραδίπλα], και οι άγιοι Τέσσερις Μάρτυρες του Ρεθύμνου († 28 Οκτωβρίου 1824), που η μνήμη τους γιορτάστηκε ήδη την πρώτη επέτειο του μαρτυρίου τους (1825).
Δεν πρόκειται για νεοτερισμό. Από τα αρχαία χρόνια οι χριστιανοί αναγνώριζαν αμέσως τους μάρτυρες ως αγίους, διακινδύνευαν για την ταφή τους και πάνω στους τάφους τους τελούσαν τη θεία λειτουργία (οι πρώτες αγίες τράπεζες).
Παρόμοια ισχύουν και για τους μεγάλους αγίους Γεροντάδες της εποχής μας, για τους οποίους γράφτηκαν υμνογραφικά έργα και αγιογραφήθηκαν εικόνες πριν η θεσμική Εκκλησία αποφανθεί επίσημα για την αγιότητά τους.
Εδώ θα ήθελα να παραθέσω τα λόγια του π. Εφραίμ του Βατοπαιδίου (για τον οποίο έχω θετική γνώμη [& εδώ], αλλά ούτως ή άλλως σημασία έχει το περιεχόμενο των λόγων), που είχε πει για τον αγιασμένο «παππού Παναγή του Ιλαμιού» από τη Λύση της Κύπρου: 
«Δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει τα μέλη της εκκλησίας αυθόρμητα να προσεύχονται σ’ αυτόν. Δεν δίνει κανείς γραμμή. Ξέρετε, “φτιάξτε εικόνα”. Σαν εμείς, θυμάμαι, για τον Νικόλαο Πλανά. Μόλις διάβασα τον βίο του, μου δημιουργήθηκε μια αγάπη γι’ αυτόν τον άνθρωπο και παραγγείλαμε εικόνα με το φωτοστέφανο, προτού ανακηρυχθεί επίσημα άγιος. Και την είχαμε. Και είχαμε την αίσθηση μέσα μας ότι κάποτε θα ανακηρυχθεί άγιος. Θέλω να πω μ’ αυτό ότι δεν μπορείς να εμποδίσεις τα μέλη της εκκλησίας που βιώνουν αυθόρμητα να κάνουν και μια εικόνα για τον γέρο-Παναή. Πήγε ο π. Νήφων στον Οικουμενικό Πατριάρχη και του έδειξε μερικές τοιχογραφίες που υπάρχουν σε ένα παρεκκλήσιο. Είναι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο Γέρο-Πορφύριος, ο Γέρο-Παΐσιος, ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, ο Γέρο-Ιάκωβος, ο Γέρων Σωφρόνιος. Του λέγει ο Πατριάρχης: «Πολύ προτρέχεις». «Παναγιώτατε, του λέγει, το βίωμα της εκκλησίας είναι πρώτα και η Εκκλησία βλέποντας το βίωμα έρχεται και επισήμως αναγράφει στο αγιολόγιο της». Ο Πατριάρχης βλέποντας τις αγιογραφίες τις ασπάσθηκε μία μία» (από εδώ).
Φυσικά, πρέπει να είμαστε συνετοί κι όχι απερίσκεπτα παρορμητικοί. Δεν πρέπει να σπεύδουμε να «αγιοποιούμε» ασυλλόγιστα όποιον νομίζουμε. Υπάρχουν και ψευτοάγιοι· υπάρχουν και ψευτοθαύματα. Βεβαίως, αυτά, κι αν προς στιγμήν ξεγελάσουν μερικούς, τελικά θα αποκαλυφθούν, όπως και οι αληθινοί άγιοι, όσο κι αν πολεμηθούν (από τον ιερό Χρυσόστομο π.χ. ώς τον άγιο Νεκτάριο κ.π.ά.), στη συνέχεια θα δικαιωθούν. Όμως εμείς, από μάλλον εγωιστικό ζήλο, θα έχουμε διακινδυνεύσει την ψυχή μας. Τον τελευταίο και βαρύνονται λοιπόν λόγο πρέπει να τον αφήνουμε στη θεσμική Εκκλησία κι όχι να θέλουμε να την υποκαταστήσουμε. Είμαστε μέλη της Εκκλησίας (που έχει και "αποστόλους και προφήτες διδασκάλους" και φυσικά επισκόπους και συνόδους), δεν είμαστε, εμείς μόνοι μας, «η» Εκκλησία.
Ο π. Δανιήλ Συσόεφ, που δολοφονήθηκε λόγω της ιεραποστολικής του δραστηριότητας (ιδιαίτερα στους κόλπους του Ισλάμ, αλλά και σε άλλες εξτρεμιστικές ομάδες), στην οποία ήταν κυριολεκτικά αφιερωμένος παρά τις αλλεπάλληλες απειλές που δεχόταν, είναι χαρακτηριστική περίπτωση νεομάρτυρα. Είναι επόμενο να θεωρηθεί άγιος – και, κατ’ εμέ, δεν μπορεί παρά να είναι – και το υπόδειγμα της θυσίας του να παρηγορεί και να εμπνέει τους αγωνιζόμενους και αγωνιώντες ορθόδοξους χριστιανούς. Ήδη έχουν αγιογραφηθεί εικόνες του, που συναντούμε και στο Ιεραποστολικό Κέντρο που ιδρύθηκε προς τιμήν του στην ορθόδοξη Σερβία. Βλέπουμε επίσης και τροπάρια προς τιμήν του, όπως εδώ (προς το τέλος της συλλογής).
Εξάλλου, ο π. Δανιήλ πραγμάτωσε ένα αρχαίο χριστιανικό ιδεώδες, που φαίνεται να εκλείπει στη σημερινή Ορθόδοξη Εκκλησία: έγινε επικίνδυνος. Εμάς προφανώς δε θα μας σκοτώσει κανείς· αυτό σημαίνει ότι μάλλον δεν πολεμάμε το κακό αποτελεσματικά.
Στα πλαίσια αυτά τοποθετείται και η παρακάτω ποιητική σύνθεση, έργο ανώνυμου λαϊκού υμνογράφου, που θέλουμε να μοιραστούμε σήμερα μαζί σας. Πρόκειται για χαιρετισμούς προς τον π. Δανιήλ Συσόεφ, εκτός από τους τρεις τελευταίους εκτενείς οίκους, που περιέχουν χαιρετισμούς προς τους ορθόδοξους κληρικούς, τους ιεραποστόλους και τους νεομάρτυρες, δηλαδή τις τρεις τάξεις πνευματικών αγωνιστών, στις οποίες ανήκει ο π. Δανιήλ. Ας έχουμε την ευχή τους κι ας παραδειγματιζόμαστε από τον αγώνα τους…


Χαιρετισμοί εις τον νέον ιερομάρτυρα Δανιήλ Συσόεφ τον Ρώσον

Υπό ανωνύμου ιδιώτου

Κοντάκιον. Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον.

Ορθοδόξων όμιλος, καν αμαρτίας ποιούντων,
Δανιήλ τιμήσωμεν, τον λειτουργόν του Κυρίου·
σχόντα γαρ των αποστόλων ένθεον ζήλον,
μάρτυρα, θυσιασθέντα καιροίς εσχάτοις ,
υπέρ πάντων σωτηρίας,
ον επειγόντως δέον μιμήσθαι ημάς.


Οίκοι. Ακροστιχίς: Χριστέ, φώτισον αλλοθρήσκους άπαντας

Χριστεπώνυμον πλήθος αδελφών τε και φίλων, εκ πάντων των λαών συναχθέντων, μακαρίσωμεν, δεύτε, σεμνώς Δανιήλ τον νέον του Χριστού μάρτυρα· οδόν φωτός γαρ δείκνυσι, πρεπόντως παρ’ ημών ακούων·
Χαίροις, ο μάρτυς Χριστού ο νέος,
χαίροις, απόστολος ο γενναίος.
Χαίροις, πολεμίων Χριστού ο αντίμαχος,
Χαίροις, σωτηρίας απίστων ο σύμμαχος.
Χαίροις, άσπονδε πολέμιε απιστίας και πλανών,
Χαίροις, ιατρέ σοφώτατε πλανωμένων καρδιών.
Χαίροις, ο εξ αγάπης κινηθείς προς την μάχην,
Χαίροις, ο πάντας θέλων αιωνίως υπάρχειν.
Χαίροις, ο θάνατον μη φοβούμενος,
Χαίροις, ο πάσι Ζωήν αιτούμενος.
Χαίροις, δι’ ού εισήλθεν ο κρούων,
Χαίροις, αγγέλων νυν ύμνους ακούων.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Ρέει μέλι και γάλα ποταμών παραδείσου ο λόγος του Θεού, πάντας τρέφων· δι’ αυτού ουν, πάτερ Δανιήλ, φιλανθρώπως πάντας διδαχαίς έτρεφας· απίστους δε προς Κύριον εκάλεις, ψάλλειν· αλληλούια!

Ιερώτατον χρέος, εντολή δε Κυρίου, ψυχάς ευαγγελίζεσθαι πάσας· τους πλησίον θερμώς αγαπάν, έργω δε σωθήναι συντελείν άπαντας· εν τούτω δε τω στίβω μαρτυρήσας, Δανιήλ, ακούεις·
Χαίροις, Χριστόν σαφώς υπακούσας,
Χαίροις, ο θέλων πάντας σωθήναι.
Χαίροις, ο πεσών εν ερήμω της πόλεως,
Χαίροις, ο πολλούς ανασύρας εκ φρέατος.
Χαίροις, σοι γαρ επληρώθησαν πάντες οι μακαρισμοί,
Χαίροις, σοι γαρ κατερρίφθησαν απρακτούντων δισταγμοί.
Χαίροις, εντός θηρίων ριφθείς χάριν πασχόντων,
Χαίροις, πολλούς διψώντας οδηγών προς Ζων Ύδωρ.
Χαίροις, ο δείξας ώτα ευήκοα,
Χαίροις, ο πράξας πάντα προσήκοντα.
Χαίροις, σαυτόν αρνούμενος πλήρως,
Χαίροις, σταυρόν εκόντως βαστάζων.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Σιγησάτωσαν ύμνοι, σιωπήσατε, λύραι, των Ρώσων μελωδίαι σιγάτε· Δανιήλ ο μάρτυς του Χριστού νυν χορδίζει λύραν, μελωδείν άριστα τον Κύριον της δόξης, ον ηγάπα, κράζων· αλληλούια!

Τίς ετόλμησε, πάτερ, την αδίστακτον χείρα υψώσαι κατά σού οπλοφόρον; Ίνα σού ληστεύση την ζωήν, θησαυρίζων εαυτώ πυρ αιώνιον· πλην, υπέρ τούτου πρέσβευε, συγχωρηθήναι· σοι γαρ ψάλλω·
Χαίροις, ψυχών πλανωμένων φίλε,
Χαίροις, πάντων κρημνισθέντων στύλε.
Χαίροις, των αιρέσεων δίκαιος έλεγχος,
Χαίροις, κωφευόντων το πριν η αφύπνισις.
Χαίροις, όστις συνεκλόνισας ορθοδόξων τας ψυχάς,
Χαίροις, όστις παρεκίνησας αποστόλων μιμητάς.
Χαίροις, θάρσος εμπνέων φοβουμένοις το πρώτον,
Χαίροις, ζήλω διδάσκων αποστόλων τον τρόπον.
Χαίροις, ο σφαίραν δεχθείς ως άτρωτος,
Χαίροις, νεκρέ, ο δρων ως αθάνατος.
Χαίροις, διδάσκων ημάς και εκ τάφου,
Χαίροις, καλών πλείους νυν εκ θανάτου.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Έχων σύζυγον, πάτερ, πρεσβυτέραν αξίαν και σύντροφον πιστήν τοις σοις κόποις, εβεβαίους εγκαίρως αυτήν περί της θυσίας, ην ανέμενες· την Θεοτόκον θέμενος φρουρόν των σων οικείων, ψάλλων· αλληλούια!

Φωτιστά της Ρωσίας, επιστρέφων εκ πλάνης παντοίας αδελφών σου το πλήθος, γίνου φάρος φωτίζων καμέ, όπως μιμηθώ ανδρείως τας πράξεις σου· ιδού γαρ, αναξίως κάθημαι ψάλλων αφώνως·
Χαίροις, αγίας Ρωσίας άνθος,
Χαίροις, ο Μόσχας λαμπρός αδάμας.
Χαίροις, λαμπάς, φως Ηλίου φέρουσα,
Χαίροις, καταυγάζων Ρωσίας τα πέρατα.
Χαίροις, όστις χρείαν έχοντας ανεζήτεις πανταχού,
Χαίροις, ο προφθάνων άπαντας εκ πτερύγων ουρανού.
Χαίροις, πάτερ, συνδράμων μακρινούς ως πλησίον,
Χαίροις, χάριν ετέρων δαπανήσας τον βίον.
Χαίροις, ζητών Οικουμένης φώτισμα,
Χαίροις, φορών αγάπην ως κόσμημα.
Χαίροις, ο θέλων ιππεύειν ανέμους,
Χαίροις, ο σπεύδων προς πάσχοντας ξένους.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Ω γενναίων ακρότης, εν εσχάτοις τοις χρόνοις συνέτριψας δειλών συμμαχίαν· ως ιέραξ ενσκήπτων ταχύς, αδελφούς αρπάζων εκ χειρών δράκοντος· τους όνυχας αυτού καταφρονήσας, δι’ ων σπαραχθείς, τω Θεώ μέλπεις· αλληλούια!

Τετρωμένος καρδία θείου έρωτος βέλει, επέδραμες προς πνεύματος μάχας· φιλαδέλφως καλών προς Χριστόν, αιχμαλώτους πλείστους εκ πλανών έλυσας, εξ ων αγάπην έλαβες, δεχόμενος τοιούτους ύμνους·
Χαίροις, ο έτοιμος προς θυσίαν,
Χαίροις, ο έχων την παρρησίαν.
Χαίροις, ο αθλήσας εις στίβον ουράνιον,
Χαίροις, ο βραβείον λαβών δι’ αιμάτων σου.
Χαίροις, λέγων τη συζύγω σου πώς κηδεύσει σε σεμνώς,
Χαίροις, δήμιον παράνομον αναμένων ευθαρσώς.
Χαίροις, τη Θεοτόκω σούς οικείους προσφέρων,
Χαίροις, τούτων φροντίδα τω Χριστώ αναθέσας.
Χαίροις, αμνέ, πολεμών τους λέοντας,
Χαίροις, λέων, εξημερών δράκοντας.
Χαίροις, ο σπεύδων προς άνω λιμώνα,
Χαίροις, ο φέρων μαρτύρων χιτώνα.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Ικετεύω, Χριστέ μου, τη ψυχή μου παράσχου το θάρσος Δανιήλ του σού φίλου, την αγάπην προς πάντας αυτού, πόθον δε σωθήναι τους λαούς άπαντας, ίνα και το σον τάλαντον μη κρύψω, αλλ’ αυξήσω, λέγων· αλληλούια!

Συνειδήσεως στέργεις το μαρτύριον πρώτον, υπέρ της των εθνών σωτηρίας· πατριάρχου λαβών εντολήν, σχολήν αποστόλων σοφώς ίδρυσας, εις ην πολλούς εδίδαξας, οίτινες νυν σοι μελωδώσιν·
Χαίροις, ποιμήν λογικού ποιμνίου,
Χαίροις, λύκων αρπαζόντων θύμα.
Χαίροις, κληρονόμε Χριστού της εγέρσεως,
Χαίροις, κληροδότα της Τούτου μιμήσεως.
Χαίροις, αγαθέ διδάσκαλε των αφθάρτων διδαχών,
Χαίροις, οδηγέ πολύπειρε αιωνίων ατραπών.
Χαίροις, ο των προσκαίρων την απάτην νοήσας,
Χαίροις, ο βασιλείαν ουρανών προτιμήσας.
Χαίροις, λαμπρά συνειδότων άθλησις,
Χαίροις, των νυν αποστόλων καύχησις.
Χαίροις, ημών συνειδήσεων κρίσις,
Χαίροις, ψευδών διλημμάτων η λύσις.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Όστις χαίρων λαμβάνει τον σταυρόν του Κυρίου, οδόν μη δειλιών τεθλιμμένην, τους εχθρούς εις πάντα συγχωρών, ταπεινώς δε πάντας φιλών ως νήπιον, αυτός Θεόν ορά, Θεώ ενούται, πλήρης Φωτός ψάλλων· αλληλούια!

Νοεμβρίου το μέσον η ση μνήμη λαμπρύνει, αγίους εορτάζοντος πλείστους· τούτοις γαρ ενούμενος φαιδρώς, προς τας ουρανίους μονάς ίπτασαι, εν οις ευφραινομένων κατοικία· συν αυτοίς δ’ ακούεις·
Χαίροις, τιμών μάρτυρας τους νέους,
Χαίροις, μιμούμενος τους γενναίους.
Χαίροις, πολλών πτωχών η αντίληψις,
Χαίροις, οικτρώς πεσόντων ανόρθωσις.
Χαίροις, ορειβάτα τάχιστε, εραστά των κορυφών,
Χαίροις, πρίγκιψ αγγελόπτερε Κιργιζίων αετών.
Χαίροις, άφλεκτε βάτε, καιομένη τω πόθω,
Χαίροις, πυρ ο πυρσεύων, πυρπολούμενος ζήλω.
Χαίροις, φαιδρύνας κόσμου την ζόφωσιν,
Χαίροις, φωτίσας πλάνης την κόλασιν.
Χαίροις, Χριστού το ποτήριον πίνων,
Χαίροις, τα βάρη πολλών ο βαστάζων.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Αμαράντινον στέφος εξ αφθάρτων ανθέων, ως άπαντες οι μάρτυρες, φέρεις· μάλλον δε διάδημα Φωτός, ό επί σην κάραν σεμνώς έθηκεν ο Μέγας Αθλοθέτης, ον εφίλεις, προς ον φαιδρώς ψάλλεις· αλληλούια!
Εικ. από εδώ

Λάμνων ως εν θαλάσση, πρωτευούσης εν μέσω, προς θείαν Κιβωτόν μεταφέρεις ναυαγούς εξ αβύσσου βυθών, ους περισυλλέγων του πνιγμού έσωσας· καρχαριών δε μένος επισύρας, παρ’ ημών ακούεις·
Χαίροις, δεινός αλιεύς ανθρώπων,
Χαίροις, Εδέμ υποδείξας τόπον.
Χαίροις, εν θαλάσση πολλών καθοδήγησις,
Χαίροις, ναυαγίων ψυχών η διάσωσις.
Χαίροις, μαργαρίτα τίμιε, ον ηλίευσε Χριστός,
Χαίροις, θησαυρέ πολύτιμε, ον εφθόνησεν Εχθρός.
Χαίροις, πλείστους αρπάσας εξ αγρίων τυφώνων,
Χαίροις, λάμνων ατρέμως εν τω μέσω κλυδώνων.
Χαίροις, παγίδων κρυφών η φανέρωσις,
Χαίροις, πολλών πλανών η καθαίρεσις.
Χαίροις, ψυχάς εκ βυθών ανελκύσας,
Χαίροις, μίσος εχθρών προσελκύσας.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Λύχνον άπτων ο Κτίστης εις καρδίαν εκάστου ελήρωσεν αυτόν δι’ ελαίου· πλην, ημείς καταργούμεν το φως, τιθέμενοι τούτον υπό τον μόδιον· ολίγοι δε εις ύψος αναρτούσι, ψάλλοντες αφόβως· αλληλούια!

Ο κανών των ποιμένων, αποστόλων το θάρσος, καθαίρεσις δειλίας και φόβου, ζηλωτών το στέφος το λαμπρόν, φωτιστών το πρότυπον και παράδειγμα, παρά Χριστού πρεπόντως εδοξάσθης, όθεν μελωδούμεν·
Χαίροις, των νυν ιερέων στέφος,
Χαίροις, υπόδειγμα προς ποιμένας.
Χαίροις, λειτουργέ του Δεσπότου πανάξιε,
Χαίροις, κοινωνών τους πιστούς Αίμα τίμιον.
Χαίροις, νυν γαρ εις ουράνια συν αγγέλοις λειτουργείς,
Χαίροις, γαρ και μετά θάνατον τους πιστούς μυσταγωγείς.
Χαίροις, τοις ιερεύσι την οδόν υποδείξας,
Χαίροις, τους αδρανώντας τελευτών αφυπνίσας.
Χαίροις, χρυσή πρεσβυτέρων αμφίεσις,
Χαίροις, πορφύραν φορέσας εξ αίματος.
Χαίροις, Χριστός γαρ έδειξέ σε κανόνα,
Χαίροις, σε έσχεν λειτουργόν πυρός φλόγα.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Θωμά, φίλε Κυρίου, εν ναώ τω σεπτώ σου ο μάρτυς Δανιήλ εφονεύθη· ως αμνός εδέχθη την σφαγήν, των κινδύνων έχων πλήρως επίγνωσιν· όθεν, ομού καθήμενοι, ψάλλετε νυν εν παραδείσω· αλληλούια!

Ρήτορας μουσουλμάνους, προτεστάντας και άλλους ετρόπωσας τω ξίφει του Λόγου· δημοσίως παλαίσας αυτοίς, εξ ων σοί τινες τας εισόδους έκλεισαν, όπως μη εισερχόμενος ψυχάς αγρεύσεις· νυν δ’ ακούεις·
Χαίροις, απόστολε των Τατάρων,
Χαίροις, πολλούς λαβών εκ ταρτάρων.
Χαίροις, εφορμών εις δαιμόνων προπύργια,
Χαίροις, οδηγών εις Ζωής καταφύγια.
Χαίροις, απειλάς και μάστιγας εξ Εχθρού μη δειλιών,
Χαίροις, βίου μη φειδόμενος, θυσιάσας σεαυτόν.
Χαίροις, πλήθος εκ ψεύδους του Ισλάμ αποσπάσας,
Χαίροις, λάτρεις ειδώλων εκ δαιμόνων αρπάσας.
Χαίροις, ασώτους προς Πατρός οίκον φέρων,
Χαίροις, ομήρους εκ δεσμών σκότους λύων.
Χαίροις, πολλούς προς Θεόν επιστρέψας,
Χαίροις, εχθρούς των ανθρώπων σκυλεύσας.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Ηλίου φαεσφόρου το ξανθόκομον σέλας φωτίζει πάσαν γην και θερμαίνει· πηγή δε της εκείνου φλογός, και παντός φωτός όλως, η πρόνοια και χάρις του Δεσπότου, ον ετίμας, Δανιήλ πάτερ, ψάλλων· αλληλούια!

Σκαπανείς κοπιώντες από πρώτης πρωίας εις άμπελον Πατρός Βασιλέως, οι απόστολοι πάντες Χριστού, ών επιτομήν νυν Δανιήλ έγνωκα· μάλλον δε κληρονόμοι, ουκ εργάται· άκουε ουν, πάτερ·
Χαίροις, εργάτα και κληρονόμε,
Χαίροις, το κλήμα το της Αμπέλου.
Χαίροις, γεωργέ της χαράς ακατάβλητε,
Χαίροις, κηπουργέ του Χριστού περιούσιε.
Χαίροις, κελευσμάτων άριστε των ενθέων ζηλωτά,
Χαίροις, σωτηρίου κλήματος διά βίου φροντιστά.
Χαίροις, επουρανίων αγαθών ο κληρούχος,
Χαίροις, περιουσίας πατρικής δικαιούχος.
Χαίροις, γη πολύν καρπόν φέρουσα,
Χαίροις, πέτρα, τους πιστούς στηρίζουσα.
Χαίροις, της νυν Εκκλησίας κίων,
Χαίροις, φίλων απόρθητον τείχος.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Κρίσις έπληξε πάντας εκ κακίας εκάστου, ο δε Κριτής Θεός επιτρέπει, ελευθέρους γαρ έχων ημάς, σέβεται την γνώμην καν προς όλεθρον· πλην, προσκαλεί προς πύλην μετανοίας· δεύτε, φίλοι, ψάλλειν· αλληλούια!

Ο ειπών τοις ανθρώποις, πας ο δείξας αγάπην ου θέλει τον μισθόν απολέση, το βραβείον αγώνος σκληρού ενεχείρισέ σοι, Δανιήλ άριστε· υπερανθρώπως γαρ σαυτόν προσφέρων, ωδήν ημών δέχου·
Χαίροις, Κυρίω συνηρμοσμένε,
Χαίροις, ανθρώποις ηγαπημένε.
Χαίροις, εν Ρωσία ελαία χρυσόφυλλε,
Χαίροις, χελιδών παραδείσου χρυσόπτερε.
Χαίροις, άλσος ευδροσότατον αστικών περιοχών,
Χαίροις, αηδών ευφραίνουσα συνοικίας καρδιών.
Χαίροις, πάγχρυσε λύχνε, μεστέ θείου ελαίου,
Χαίροις, άνθος Κυρίου πάσας μέλισσας τρέφον.
Χαίροις, αύρα, καύσωνα δροσίζουσα,
Χαίροις, πηγή, τας ψυχάς αρδεύουσα.
Χαίροις, η όασις εν ερήμω,
Χαίροις, η δρόσος εν τη καμίνω.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Ύψωσεν ο Δεσπότης τους αγίους ως φάρους δεικνύοντας οδόν σωτηρίας· ίνα πάντες οι θέλοντες νυν, πειθόμενοι τούτοις την πύλην εύρωμεν· ημείς δε απειθείς καταφρονούμεν λέγειν· αλληλούια!

Συν αγίοις χορεύει, συν αγγέλοις ορχείται, το πνεύμα σου σαφέστατα, πάτερ· και ζωήν γαρ έδωκας Χριστώ, ποτήριον ώσπερ ψυχρού ύδατος, ίνα ψυχάς διψώσας καταρδεύσης, αξίως ακούων·
Χαίροις, ισόφωτε των αγίων,
Χαίροις, ο μάρτυς εσχάτων χρόνων.
Χαίροις, υπέρ πάντων εθνών δαπανώμενος,
Χαίροις, συν αγίοις ο νυν αγαλλόμενος.
Χαίροις, πάντας τους απέλπιδας ορθοδόξους ανιστών,
Χαίροις, ότι την θυσίαν σου άφηκας υπογραμμόν.
Χαίροις, ο μεταστρέψας αλλοπίστων δεκάδας,
Χαίροις, νυν εκ του τάφου μεταστρέφων πλειάδας.
Χαίροις, ο νυν εικονογραφούμενος,
Χαίροις, ο νυν ως μάρτυς τιμώμενος.
Χαίροις, ημών τας ψυχάς ο θερμαίνων,
Χαίροις, Θεώ υπέρ πάντων πρεσβεύων.
Χαίροις, πάτερ Δανιήλ ένδοξε!

Αοράτων ταγμάτων τον Θεόν υμνωδούντων γλυκείας μελωδίας ακούεις· δέχου, πάτερ, ουν και παρ’ ημών, ανάξιον χαίρε και πτωχότατον· τω δε Κυρίω ψάλλομεν εντόνως, μετανοίας πλήρεις· αλληλούια!

Πρεσβυτέρων το τάγμα, επισκόπων η τάξις, σεμνών δε διακόνων το σμήνος, Μυστηρίων φρικτών λειτουργοί, του λαού ποιμένες τε και διδάσκαλοι, συν χερουβίμ συλλείτουργον ποιούντες, ακούσατε ταύτα·
Χαίρετε, άρνες τε και ποιμένες,
Χαίρετε, Πνεύμα φέροντες θείον.
Χαίρετε, σεμνοί αποστόλων διάδοχοι,
Χαίρετε, σταυρώ εκδιώκοντες δαίμονας.
Χαίρετε, ψυχών υπέρμαχοι, καρδιών θεραπευταί,
Χαίρετε, παθών αντίπαλοι, σωτηρίας ζηλωταί.
Χαίρετε, αμαρτίας τας πικράς συγχωρούντες,
Χαίρετε, τους πεσόντας εν αγκάλαις λαβόντες.
Χαίρετε, ότε γίνεσθε άξιοι,
Χαίρετε, ότε υψούτε Κύριον.
Χαίρετε, ότε μετανοείτε,
Χαίρετε, ότε σώζετε κόσμον.
Χαίρε, βασίλειον ιεράτευμα!

Αχειρόκτιστος οίκος αιωνίου λατρείας, πλήρης ψυχών, αγγέλων και ύμνων, ο ουράνιος θείος ναός, εκείνου δε τύπος ο επίγειος· εν ώ λαός και κλήρος λειτουργούσιν, άδοντες Κυρίω· αλληλούια!

Νυν εν κόσμω σπαρέντες, οι σπορείς οι του Λόγου, τον θείον σπόρον σπείρουσι πάσιν· οικουμένην ποιούντες αγρόν, εν ω Φωτός στάχεις εν ψυχαίς φύονται, πολλάκις δε και τούτων θερισθέντων, ους αινούμεν ούτως·
Χαίρετε, θείοι Χριστού εργάται,
Χαίρετε, πάσης της γης προστάται.
Χαίρετε, λαών σωτηρίας εξάγγελοι,
Χαίρετε, σεμνοί, ους υμνούσιν αρχάγγελοι.
Χαίρετε, καινού γεννήματος της Αμπέλου γεωργοί,
Χαίρετε, λύραι του Πνεύματος, παραδείσων φυτουργοί.
Χαίρετε, Παρακλήτου φωτισμόν οι λαβόντες,
Χαίρετε, δαιμονίων τεχνουργίας νικώντες.
Χαίρετε, κλήματα πολυστάφυλα,
Χαίρετε, μέλισσαι κόσμον τρέφουσαι.
Χαίρετε, σάλπιγγες του Θεού Λόγου,
Χαίρετε, ους πάντας πρέπον μιμείσθαι.
Χαίρετε, άγιοι Χριστού απόστολοι!

Τας αυλάς του Κυρίου ώσπερ άνθη κοσμείτε, οι όσιοι και μάρτυρες πάντες, ιεράρχαι και φίλοι Χριστού, ταπεινών συζύγων τα σεμνά τάγματα, γονείς αγίους θρέψαντες και παίδες αγαθώς υμνούντες· αλληλούια!

Αχειρόπλοκον στέφος παρ’ Αυτού του Δεσπότου, οι μάρτυρες εσχάτων των χρόνων, και πορφύραν αιμάτων φρικτήν φέροντες ενδόξως, εις Φως καθέζονται· Χριστώ συμβασιλεύοντες, ούτως αινούνται παρ’ αγγέλων·
Χαίρετε, άρνες Καλού Ποιμένος,
Χαίρετε, φίλοι Χριστού Νυμφίου.
Χαίρετε, οπλίται αγγέλων ομόσκηνοι,
Χαίρετε, Χριστού Βασιλέως ομόθρονοι.
Χαίρετε, καταφρονήσαντες των τυράννων επί γης,
Χαίρετε, κληρονομήσαντες βασιλείαν ουρανών.
Χαίρετε, οι κρατούντες προσευχών τας φιάλας,
Χαίρετε, δαιτυμόνες αιωνίου τραπέζης.
Χαίρετε, πάσχοντες δοξαζόμενοι,
Χαίρετε, βίβλω ζωής γραφόμενοι,
Χαίρετε, κρίνοι κήπου χαρίτων,
Χαίρετε, πρέσβεις υπέρ του κόσμου.
Χαίρετε, μάρτυρες Χριστού τίμιοι!

Σίγα νυν, η ψυχή μου, παυσαμένη τον ύμνον, και σπεύσον εις βυθόν μετανοίας· δεομένη πατρός Δανιήλ και πάντων αγίων, ους ανύμνησας, πρεσβεύειν εκτενώς υπέρ του κόσμου συν τη Θεοτόκω. Αλληλούια!

7 Ιουνίου 2014
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου