ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΕΡΑΣΑ ΕΝΑΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ…
Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ήμουν
πολύ χαρούμενος κι ενθουσιασμένος απ’ τη ζωή μου εκεί. Για ένα
διάστημα στην αρχή, όμως, πέρασα έναν πειρασμό. Άρχισα να σκέφτομαι
τους γονείς μου, τους είχα πονέσει. Τους λυπόμουνα που δεν ήξεραν πού
βρισκόμουνα. Σκεφτόμουνα κι έναν εξάδελφό μου της ηλικίας μου. Μου
γεννήθηκε, λοιπόν, η επιθυμία να πάω για λίγο στο χωριό μου και να τον
φέρω τον εξάδελφό μου στο Άγιον Όρος, για να ζήσει κι αυτός αυτή την
ωραία ζωή. Ένιωθα ότι είχα χρέος να τον φέρω στον Χριστό. Αλλά δεν
έλεγα τίποτε στον Γέροντά μου. Άρχισα, λοιπόν, να μην έχω όρεξη για
φαγητό, να κιτρινίζω στο πρόσωπο, να μελαγχολώ.
Ο Γέροντας το πρόσεξε. Με κάλεσε μια μέρα και μου λέει με στοργή:
-Τι έχεις, παιδί μου; Τι σου συμβαίνει;
Του τα είπα όλα. Αυτό ήταν, ελευθερώθηκα! Ο πειρασμός πέρασε. Ήλθε πάλι η όρεξη, η χαρά πλημμύρισε την καρδιά μου.
Συνέχισα
με την υπακοή στους Γέροντές μου. Το πρόσωπό μου έλαμψε, έγινα πιο
ωραίος και πιο έμορφος. Ενώ πρώτα ήμουν αδύνατος, μετά έγινα ωραίος.
Το πρόσωπό μου έγινε αγγελικό. Και πώς το είδα; Είχα πάει στον
Γέροντά μου και όπως χτύπαγε ο ήλιος στο παράθυρό του, αυτό μου έγινε
καθρέφτης. Κι όταν είδα το πρόσωπό μου, είπα μέσα μου: «Πω, πω! Πώς
μ’ άλλαξε η χάρις!». Πριν σκεφτόμουν τους γονείς μου, η σκέψη τους με
βασάνιζε. Μετά δεν τους σκεφτόμουν. Μόνο στην προσευχή μου τους είχα,
να τους σώσει ο Κύριος. Πριν τους λαχταρούσα. Μετά λαχταρούσα τους
Γέροντες μου. Τους μνημόνευα τους γονείς μου αλλά διαφορετικά, μόνο με
αγάπη Χριστού. Άρχισα να νηστεύω πιο πολύ και πιο πολύ, ν’ αγωνίζομαι,
αλλά και πιο μεγάλη τρέλα είχα κι ενθουσιασμό. Επιθυμούσα να βρίσκομαι
στην εκκλησία συνεχώς κι ήθελα να κάνω ό,τι ήθελαν οι Γέροντες, για να
τους ευχαριστήσω. Να η αλλαγή, η μεταβολή, η μεταστοιχείωση που κάνει η
χάρις του Θεού.
«Βίος και Λόγοι» Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά 2003
Μέρος Α΄: Βίος, Άγιον Όρος - Καυσοκαλύβια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου