..........Θα
ήθελα να θυμίσω εδώ τη φυσιογνωμία του γέροντα Παiσιου, της Σίχλα.
Είναι πάνω από ογδόντα χρόνων(σ.σ εκοιμήθη το 1990) και σχεδόν τυφλός.
Εξομολογεί ήμερα καί νύχτα καί κλαίει, μαζί μ' εκείνους πού κλαίνε, κάτω από το πετραχήλι του. Μερικές φορές κοιμάται με το κεφάλι πάνω στο βιβλίο του καί, ριγώντας για μερικές στιγμές, λέει: « Επανάλαβε, σε παρακαλώ, αυτό πού είπες, κοιμήθηκα μια στιγμή». Το κελλί του βρίσκεται ανάμεσα σε βράχια καί βάραθρα. Υπάρχει έκεϊ ένα ξύλινο παρεκκλήσι, έλατα καϊ ένας πατατόκηπος.
Μια
μέρα, ρώτησα πώς συμβαίνει καί ό κήπος είναι τόσο περιποιημένος. Μου
είπαν πώς.ό γέροντας Παίσιος όριζε, μερικές φορές ως έπιτίμιο στον
έξομολογούμενο: «Πήγαινε να περιποιηθείς μερικές βραγιές στις
πατάτες». Ένας μεγάλος θεολόγος του ζήτησε να μάθει κάποτε την
εμπειρία του από την καρδιακή προσευχή του Ίησού. Ό πατήρ Παίσιος
απάντησε: «Δεν την ξέρω, είμαι ανάξιος της, άλλα άκουσα να μιλούν γι' αυτήν
άλλοι». Και άρχισε έτσι να μιλά για την προσευχή του Ίησού. Προφανώς,
αύτη ήταν ή προσωπική του εμπειρία, πού αποδείχτηκε μια πραγματική
μελέτη βαθειάς πνευματικότητας, με τη σύλληψη και το βίωμα ενός αληθινού
θεολόγου.
Μια ζωή σφύζουσα, κρυμμένη κάτω από την παρουσία ενός απλού μονάχου..
Εξομολογεί ήμερα καί νύχτα καί κλαίει, μαζί μ' εκείνους πού κλαίνε, κάτω από το πετραχήλι του. Μερικές φορές κοιμάται με το κεφάλι πάνω στο βιβλίο του καί, ριγώντας για μερικές στιγμές, λέει: « Επανάλαβε, σε παρακαλώ, αυτό πού είπες, κοιμήθηκα μια στιγμή». Το κελλί του βρίσκεται ανάμεσα σε βράχια καί βάραθρα. Υπάρχει έκεϊ ένα ξύλινο παρεκκλήσι, έλατα καϊ ένας πατατόκηπος.
Μια ζωή σφύζουσα, κρυμμένη κάτω από την παρουσία ενός απλού μονάχου..
Tης Λυδίας Στανιλοάε
Διαβάστε και-Γέροντος Παισίου Ολάρου:Μην πιστεύεις ότι ακούς,να μην λες όσα ξέρεις,να μη δίνεις όσα έχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου