Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, νουθεσίες σε πνευματικά του τέκνα

(Αποσπάσματα)

* ...Χαίρετε και προσεύχεσθε.

Ναι, παιδιά μου, η προσευχή του Ιησού μας, μας διαφυλάττει από τις παγίδες του μαύρου διαβόλου. Μας θωπεύει και γλυκαίνει την καρδιά μας, και διώχνει την απαίσια αίσθησι των δαιμονικών λογισμών. Χωρίς την ευχή είμεθα νεκροί (και πρώτος, εγώ ο άχρηστος).

Αν μας Επισκεφθή ο Ιησούς μας, τότε όλα ρυθμίζονται από το Άγιον Πνεύμα και ζούμε την ανέκφραστη ειρήνη του Ουρανού, την πάντα νουν υπερέχουσαν...

Η ευχή του Ιησού μας νάναι η τροφή, το ποτό, το οξυγόνο και η αναπνοή μας.

Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου, γι' αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδιά μας.

Προσπαθείστε να κρατάτε τον νου σας από τον μετεωρισμό και διασκορπισμό. Ο διασκορπισμός του νου φέρνει όλη την σαβούρα της κοσμικής βρωμιάς στην ψυχή μας, με αποτέλεσμα να λερώνεται όλος ο ψυχοσωματικός εαυτός μας και έτσι, η χάρις του Θεού, να φεύγει από την ψυχή μας και να νοιώθουμε έλεγχο στην συνείδησι.

Σας εύχομαι ανύστακτα να αγωνίζεσθε προς μεγάλη τιμή και δόξα του Άγιου Θεού μας.

* * *

* Εύχομαι, να βρίσκεσθε στην πρώτη γραμμή του ιερού μετώπου με γενναιότητα και θάρρος. Βρισκόμαστε διά βίου σ' ένα τιτάνιο αγώνα με την φύσι μας, με τον κόσμο και δη με τον διάβολο μ' όλα τα τερτίπια του.

Το ιδικό μας όπλο απέναντι όλων αυτών των αρνητικών στοιχείων, είναι το Πανάγιον Όνομα Ιησούς. Δεν υπάρχει άλλο ισχυρότερο όπλο απ' αυτό...

Γι' αυτό νήφετε και προσέχετε προς κάθε κατεύθυνσι. Τα μάτια της ψυχής σας να μη κοιμούνται διόλου. Το όπλο σας, η ευχή, να δουλεύει αδιαλείπτως· «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»....

* * *

Παρακαλώ πολύ, προσέχετε τον εαυτό σας σε όλα.

Ο διάβολος είναι παμπόνηρος και ελεεινός. Αγωνίζεται σαν λιοντάρι και πάσχει ποιον θα βρη αμελούντα την ευχή για να τον καταπιεί. Εμείς όμως πρέπει να νήφουμε, να αγρυπνούμε, να επισκοπούμε και να είμεθα πανέτοιμοι με το χέρι στην σκανδάλη του όπλου μας (δηλ. Ευχή - Νήψι) για να τον αντιμετωπίσουμε...

Η προσευχή έχει την μεγαλύτερη δυσκολία στον πνευματικόν αγώνα. Και τούτο, γιατί ο δαίμων την μισεί και την πολεμά με τον μετεωρισμό και την αμέλεια...

Χωρίς την γνήσια ταπείνωσι της καρδιάς η προσευχή δεν βρίσκει τόπο για να μείνη...

Σας παρακαλώ, αγωνίζεσθε με προσευχή και ταπείνωσι ψυχής.

* Δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο και ανακουφιστικό από το να έχει η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου την ειρήνη του Θεού, με ήσυχη συνείδησι και ήρεμο βίο.

* * *

* Να φεύγετε την ακάθαρτη και βρώμικη υπερηφάνεια που σέρνει μαζί της όλες τις βρώμικες επιθυμίες και αλαζονίες. Αγαπήσατε να είσθε ταπεινοί, απλοί, αγαθοί και άκακοι...

***

* Το ακοίμητο μάτι του Θεού σαν καθρέπτης μάς παρακολουθεί με φοβερή ακρίβεια σε κάθε στιγμή χρόνου και καταγράφει, στο δικό του κομπιούτερ το θεϊκό, όλες τις σκέψεις, τα νοήματα και τις κινήσεις της καρδιάς.

Αυτή την αίσθησι της παρουσίας του Θεού (κατά φύσι), πόσο θα μας ωφελούσε (χάριτι Θεού) αν την ζούσαμε! αν την φιλοσοφούσαμε! αν την νοιώθαμε μέσα στην ψυχή μας! Ο φόβος του Θεού, σαν φως νοητό, θα φώτιζε τα μονοπάτια της ζωής, να τα ξεπεράσουμε ακίνδυνα έως να φθάσουμε στη χρυσή πύλη της άνω Ιερουσαλήμ...

Λοιπόν, παιδιά μου, ενδυθείτε την πανοπλία του Ιησού μας και βγείτε στην μάχη με Αρχιστράτηγο τον Κύριον μας Ιησού και οι Αγγελικές δυνάμεις αοράτως θα μας ενισχύουν και θα μας γεμίζουν με θάρρος και ανδρεία...

* * *

* Με τα μάτια της ψυχής μας, να τον νοιώθουμε μπροστά μας πως μας βλέπει και παρακολουθεί. «Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» κατά τον απόστ. Παύλον.

* * *

Σας παρακαλώ για την αγάπη του Χριστού μας, μη χάνετε το θάρρος και την Ζώσα Ελπίδα από τον Ιησού μας.

Οι πειρασμοί, οι θλίψεις, τα αγκάθια και οι τρίβολοι των δαιμονικών λογισμών δεν θα παύσουν να μας αγκυλώνουν. Όλα αυτά δεν είναι ξένα και αφύσικα απ' την κατά Θεόν Ζωή. Είναι αναπόφευκτα. Οπότε, να το καταλάβουμε καλά πως μ' αυτά θα ζήσουμε ή διά αυτών θα σωθούμε. «Έξελε τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος». Αν δεν έχουμε πειρασμούς δεν είμεθα φυσιολογικοί άνθρωποι της εν Χριστώ ζωής....

* * *

* ...Επίσης, ευλογημένα μου παιδιά, ο Άγιος Γέροντάς μου Ιωσήφ, μου έλεγε· «Παιδί μου πρέπει να προσευχώμεθα και για τους νεκρούς μας. Γιατί, οι καϋμένοι εκεί που βρίσκονται αν υποφέρουν και δεν έχουν σωθεί, αμάν κάνουν για ένα κομβοσχοινάκι, για λίγη ευχή να τους δροσίσει τα χειλάκια τους από την ψυχική οδύνη. Προσεύχονται στο Θεό να γίνη κανένας παπάς απ' το σόι τους για να τους μνημονεύει. Οι προσευχές των και οι αναστεναγμοί των δεν τους ωφελούν σε τίποτε. «Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια». Έληξε γι' αυτούς η δυνατότητα να σωθούν. Αυτό έπρεπε να το κάνουν όταν ήταν στη παρούσα ζωή. Γι' αυτό, σαν βασανιζόμενοι ζητούν έλεος προσευχών και Λειτουργιών απ' τους ζώντας Χριστιανούς.

Βασανίζονται αλύπητα απ' τον Τύραννο «την συνείδησι». Θεέ μου! Θεέ μου, τι μας περιμένει!

Προσεύχεσθε τεκνία μου με πόνο ψυχής και δάκρυα, να μας αξιώση ο Κύριος του ελέους, τα τέλη της ζωής μας να είναι χριστιανικά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και η φοβερά Κρίσις του Θεού σωτήρια.

Να κατεβάζουμε τον νου μας εις τον Άδη και να μελετάμε τα εκεί, τα θλιβερά και φοβερά βασανιστήρια των ψυχών. Αναστενάζουν, βογγούν, εκπέμπουν φωνές απεγνωσμένες με αφόρητη οδύνη ψυχής. Ζητούν βοήθεια από μας τους ζώντας. Ας μη τους ξεχνάμε στις προσευχές μας. Δεν ξέρουμε αν βρεθούμε και εμείς σ' αυτή τους τη θέσι και τότε και εμείς θα υποφέρουμε τα ίδια. Αν εμείς τώρα τους βοηθήσουμε και εμάς θα μας βοηθήσουν άλλοι καλοί χριστιανοί.

Ας μην αδιαφορήσουμε στους φοβερούς πόνους των και στην κόλαση της μεταμέλειας. Ας τους λυπηθούμε στην αγρυπνία μας και στην εκκλησία, να παρακαλούμε να τους δροσίση την καρδούλα τους, ει δυνατόν, να τους βγάλη απ' την κόλαση ο Κύριος.

Ένα να ξέρετε, πως ο Χριστός μας, περιμένει τις προσευχές μας (για τους νεκρούς μας) για να τους ελεήση. Αυτός μας φωτίζει να προσευχώμεθα, για να βρη αιτία με την θεία Δικαιοσύνη Του, για να τους ελεήση. Πάρα πολύ ευαρεστείται όταν ενθυμούμεθα τις βασανισμένες ψυχές του Άδου. Όχι μόνο ωφελούμε αλλά ωφελούμε και την δική μας ψυχή μ' αυτού του είδους την αγάπη.

Και μάλιστα, αυτή η ψυχική ελεημοσύνη είναι ασυγκρίτως ανωτέρα της ελεημοσύνης προς τους ζώντας φτωχούς ανθρώπους. Και να ξέρατε πόσο την περιμένουν οι φτωχούλες ψυχές!!

Γι' αυτό σας θερμοπαρακαλούν δι' εμού, ποτέ να μη τις ξεχάσετε, καθημερινά να τις στέλνετε τροφή προσευχής με πόνο ψυχής και να ξέρετε το πόσο θα σας ευγνωμονούν και θα εύχονται στο Θεό για σας...

Με ανύστακτες ευχούλες, στοργή και πατρική αγάπη.

† Ο πατέρας σας Εφραίμ

Πηγή:http://www.impantokratoros.gr/9FD197B7.el.aspx