Ο ιερομόναχος Ιωακείμ Καρυώτης για τη λιτάνευση της Εικόνας Άξιον Εστί

-Αυτό πού κάνει τον εορτασμό του Πάσχα ξεχωριστό στις Καρυές είναι η λιτανεία της εικόνος του «Άξιον Εστί». Μιλήστε μας γι αυτήν, π. Ιω­ακείμ. 

-Την άλλη μέρα το πρωί, τη Δευτέρα του Πάσχα, εδώ στο Πρωτάτο γίνεται η λι­τανεία του «Άξιον Εστί». Γίνεται μία Λει­τουργία στην οποία λαμβάνουν μέρος μόνο οι Καρυώτες ιερείς. Κανένας μο­ναστηριακός σύμφωνα με παράδοση πού ισχύει εδώ και αιώνες τώρα. Μετά τη Λειτουργία κάποιος ιερέας κά­νει τον αγιασμό και ένας άλλος κάνει την Παράκληση στην Παναγία. Στη συ­νέχεια παίρνουν οι ιερείς την εικόνα του «Άξιον Εστίν» και ξεκινάει μία λιτανεία η οποία κρατάει πέντε ώρες. Είναι η λιτα­νεία, του «Άξιον Εστί», αυτής της θαυμα­τουργής εικόνας του Άγιου Όρους. Στη λιτανεία προηγούνται τα λάβαρα, τα εξαπτέρυγα, η σημαία και η εικόνα της Παναγίας πού κατά τη λιτανευτική πο­ρεία της βρίσκεται κάτω από μία πολύ­χρωμη μεγάλη ομπρέλα. Παρευρίσκεται ο Δεσπότης, με τους αντιπροσώπους των μοναστηριών του Αγίου Όρους, και με τους ιερείς πού κρατούν την εικόνα. Την εικόνα της Παναγίας στην αρχή τη μεταφέρουν οι ιερείς και στη συνέχεια την παίρνουν οι μοναχοί και μετά τους μοναχούς οι λαϊκοί. Η λιτανεία περνάει από τα κονάκια των Μονών, από την Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, από παλαιά μονύδρια, μέσα σε μία θαυ­μάσια φύση. Σε κάθε Κονάκι, σε κάθε κελλί, λέμε το Ευαγγέλιο του Αγίου πού τιμάται, γίνεται αίτηση υπέρ υγείας του Καθηγουμένου ή του Γέροντος του κελλιού ή της Μονής και στη συνέχεια υπάρχουν κεράσματα από τους οικείους μοναχούς. Αυγό, τυρί, ψωμί, κρασί, σε κάθε Κονάκι, σε κάθε στάση πού κάνει η Παναγία. Μετά από μία μεγάλη περιοδεία μέσα στο δάσος και στα Κονάκια φτάνει η λι­τανεία στο κτήριο της Ι. Κοινότητος, το οποίο βρίσκεται απέναντι από τον Ι. Ν. του Πρωτάτου, για την τελευταία δέηση υπέρ υγείας του Πρωτεπιστάτου, των συνεπιστατών του και των μελών της Ι. Κοινότητος στην αίθουσα συνεδριάσε­ων. Ακολούθως κατεβαίνουμε στο Πρω­τάτο, όπου γίνεται η απόλυση της λιτα­νείας.

-Ποιο είναι το νόημα μιας τόσο με­γάλης λιτανείας, π. Ιωακείμ, και ενός τόσου μεγάλου κόπου αμέ­σως μετά την κούραση της Μ. Ε­βδομάδος;

-Εμείς έχουμε πάρει την ανάσταση, έχουμε πάρει το φως, έχουμε πάρει το μήνυμα, τη χαρά, και τη μεταδίδουμε στη φύση. Περνάει ό ιερέας και αγιάζει όλη τη φύση και ψέλνουμε τον κανόνα της Αναστάσεως σε όλη τη λιτανεία με κέ­φι, με διάθεση, χωρίς κόπωση, στον ήλιο, στη βροχή, ό,τι καιρό κι αν κάνει. Είναι τόση μεγάλη ή χαρά πού τη βγάζουμε από τον εαυτό μας και τη δίνουμε στη φύση. Όλα μαζί, φύση, κτίση, ουρα­νός, γη, άνθρωποι, μοναχοί, τα πάντα, όλα μαζί εορτάζουμε την Ανάσταση. Και απολαμβάνουν ακριβώς αυτό το μήνυ­μα. Και όλη την επόμενη εβδομάδα χτυπάνε οι καμπάνες του Πρωτάτου χω­ρίς να είναι ή ώρα κατάλληλη. Χτυπάνε οι καμπάνες χαρμόσυνα, αναστάσιμα, και έτσι το μήνυμα φτάνει παντού. Είναι αλήθεια φυσικά ότι ή Μεγάλη Σαρακοστή είναι πολύ κοπιαστική διότι είναι ή εποχή πού κάνουμε τις περισσό­τερες δουλειές. Στα κτήματα, στα δέ­ντρα, πρέπει να σκάψουμε, να καλλιερ­γήσουμε. Είναι ή περίοδος πού είμαστε πολλές ώρες στην εκκλησία, είναι ή νη­στεία, ή μελέτη. Έτσι αυτό πού είπα προηγουμένως, ότι δίνουμε τον εαυτό μας ολόκληρο, παίρνουμε, τέτοια απο­ζημίωση μετά, είναι τέτοια ή χαρά, τέ­τοιο δώρο πού μας δίνει ό Θεός, πού τε­λικά ισορροπούμε. Ο κόπος από όλα αυτά βέβαια στη συ­νέχεια είναι πολύ μεγάλος, ώστε την πρώτη βδομάδα του Πάσχα ή κούραση να μας καταβάλει σωματικά. Όμως μέσα μας έχουμε τόση πολλή ευτυχία πού δεν κρύβεται αυτό, και στα πρόσωπα των μοναχών, στο χαιρετισμό, στα πάντα. Την εβδομάδα της Διακαινησίμου οι μοναχοί κάνουν επισκέψεις από το ένα μο­ναστήρι στο άλλο, υπάρχει ένα ελεύθε­ρο, λίγο άνετο πρόγραμμα, μέχρι να επανέλθουμε πάλι στα ίδια, την Κυριακή του Θωμά.

Από συνένευξη του ιερομονάχου Ιωακείμ του Καρυώτου 

στον πρωτοπρ. Μιλτιάδη Ζέρβα

«Πειραϊκή Εκκλησία» 2007

http://proskynitis.blogspot.com/2011/04/blog-post_5292.htm

1117 - Δευτέρα του Πάσχα στο Άγιο Όρος