Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Συνείδηση - σημεῖο τοῦ Σταυροῦ»

«Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής» - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα

Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα π.Ιωάννου Φωτοπούλου

Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του

«Συνείδηση - σημεῖο τοῦ Σταυροῦ»

Ἡ συνείδηση

Ἔλεγε ἀκόμη ὁ π. Σἀββας:
-Προσέχετε τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τή συνείδηση. Αὐτή μᾶς ἑνώνει μέ τόν οὐρανό, αὐτή ὑποτάσσει τό ἀδύναμο, ἁμαρτωλό θέλημά μας στό ἅγιο, παντοδύναμο θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ συνείδηση εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἡ φωνή τοῦ φύλακα ἀγγέλου. Πρέπει μέ ἐπιμέλεια νά προσπαθοῦμε νά φυλᾶμε τή συνείδηση μας ἀπό τήν ἐπίδραση κάθε κακοῦ καί ἄσχημου, ἀλλιῶς μπορεῖ νά τήν πνίξουμε, νά τή χάσουμε, νά τήν κάψουμε καί τότε αὐτή δέ θά εἶναι φωνή τοῦ Θεοῦ. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι δέν ἀκοῦνε τήν φωνή τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά τους, ὅταν ἡ συνείδηση τους σιωπᾶ, τότε δέν τούς φαίνεται φοβερό νά ἁμαρτάνουν. Γιά ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο λένε τότε: «Εἶναι ἀσυνείδητος», δηλαδή ἄνθρωπος πού ἔχει χάσει τήν συνείδησή του, ἄνθρωπος μέ καμένη τή συνείδηση.
Τίποτε δέν ἐπιτρέπεται νά κάνουμε ἐνάντια στή συνείδηση. Ὡστόσο κάποιοι κατέχονται ἀπό μιά πλήρη ἀπάτη στό σπίτι ἤ στήν ἐργασία.

Τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ

Πρέπει νά εἴμαστε ἀληθινοί καί εἰλικρινεῖς, ὄχι κατ΄ὄνομα ἀλλά πραγματικοί χριστιανοί. Κάποιοι ἔχουν μιά ψεύτικη ντροπή, ἔνα ψεύτικο φόβο. Φαντάζονται ὅτι κάποιοι τούς ἀκολουθοῦν καί φοβοῦνται νά κάμουν τό Σταυρό τους, ὅπως γράφει στό Ψαλτήρι: «Ἐκεῖ
ἐφοβήθησαν φόβον οὗ οὐκ ἦν φόβος» (Ψαλμ. 52,6). Δεν πρέπει νά ντρεπόμαστε γιά τή χριστιανική μας κλήση. Πρέπει νά προσεύχεσθε, νά προστατεύεσθε μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, μ’ αὐτό πού εἶναι ὅπλο ἐναντίον τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων: «Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ Διάβολου τόν Σταυρό Σου ἡμῖν δέδωκας» ψάλλει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἄς μήν πολλαπλασιάζουμε τίς ἁμαρτίες μας μέ τό λαθεμένο σχηματισμό τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ. Ἡ ἀμελής κίνηση τοῦ χεριοῦ μας ἀποτελεῖ ἐμπαιγμό γιά το Σταυρό».
Ὁ στάρετς παρουσίαζε τή διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ περί τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ καί ζητοῦσε ἀπό ὅλους νά τήν μελετοῦν.
«Τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ εἶναι μιά ἐπίκληση στήν ἁγία Τριάδα. Τά τρία δάκτυλα τά κρατοῦμε ἑνωμένα πρός τιμήν τοῦ Ἑνός Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἕνας Θεός σέ τρία Πρόσωπα. Ἁκουμπώντας τά δάχτυλα στό μέτωπο, ἐξαγιάζουμε τό νοῦ μας, προσφέροντας τήν προσευχή μας στό Πρῶτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Θεό Πατέρα, τόν Ποιητή «ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Ἀγγίζοντας μέ τά ἴδια δάχτυλα τό κάτω μέρος τοῦ στήθους μας προσφέρουμε τήν προσευχή μας στό Θεό Υἱό, τό γεννηθέντα ἐκ τοῦ Πατρός καί συναισθανόμαστε ὅλα τά Πάθη Του πού ὑπέμεινε χάριν τῆς σωτηρίας μας καί ἁγιάζουμε τήν καρδιά καί τά αἰσθήματά μας. Ἔπειτα ὑψώνοντας τά δάχτυλα μας στούς ὤμους λέμε: «καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», παρακαλώντας τό Τρίτο Πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος νά μήν ἐγκαταλείψει τή θέλησή μας, καί ὅλες τίς ἐνεργειές μας νά τίς κατευθύνει στίς ἀρετές, ὥστε νά ἀποκτήσουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν καρδιά μας.
Καί ὕστερα μέ ταπείνωση καί εὐλάβεια, μέ φόβο Θεοῦ, μέ ἐλπίδα καί βαθειά ἀγάπη τελειώνουμε λέγοντας: «Ἀμήν», δηλαδή «Ἀληθῶς, εἴθε ἔτσι νά γίνει» καί προσκυνοῦμε. Πόσο θλιβερό εἶναι νά βλέπεις νά κινεῖ κάποιος πρόχειρα τό χέρι του κάνοντας τό Σταυρό του! Μέ τόν πρόχειρο τρόπο πού κινοῦμε τό χέρι μας εἶναι σάν νά σπάζουμε τό Σταυρό. Ἄς προσπαθήσουμε νά λυτρωθοῦμε ἀπό αὐτή τήν ἁμαρτωλή συνήθεια. Πρέπει νά μετανοήσουμε γι’ αὐτό, νά ἐξομολογηθοῦμε καί νά λάβουμε ἄφεση ἀπό τόν πνευματικό γι’ αὐτή τήν ἁμαρτία καί νά προσπαθήσουμε νά μή τήν ἐπαναλάβουμε.