Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός Οσίων μορφών Αναμνήσεις (1), Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.

Πρόλογος

Είναι σύνηθες εντός των κόλπων της στρατευόμενης Εκκλησίας να άναδεικνύωνται κατά περιόδους αθληταί, οίτινες διέβησαν από την ματαιότητα του φθαρτού τούτου κόσμου εις την άφθαρτον μακαριότητα της αιωνίου ζωής, ως τέκνα φωτός, ως υιοί του θεού κατά χάριν.

Αγωνισθέντες «τον καλόν αγώνα» και άραντες τον Σταυρόν των επί της γης, ετελειώθησαν εν Αγίω Πνεύματι, γενόμενοι φως τοις εν σκότει, παραδείγματα προς μίμησιν εις πάντα πιστόν.

Ετήρησαν μετά πόθου τας θείας εντολάς, εκαθάρισαν εαυτούς από παντός ρύπου «σαρκός και πνεύματος», διελθόντες εκ της παρά φύσιν εις την κατά φύσιν ζωήν, και διά της ενοικήσεως του Αγίου Πνεύματος εν αυτοίς, ανήλθον εις την υπέρ φύσιν κατάστασιν.

Επτώχευσαν εκουσίως τω πνεύματι, εγένοντο πραείς διά του πένθους, εκυρίευσεν τας ψυχάς αυτών η ελεημοσύνη, «η θυγάτηρ του ουρανίου Βασιλέως», ο οποίος χάριν αυτής «εκένωσεν εαυτόν, λαβών δούλου μορφήν» δι΄ ημάς και «διά την ημετέραν σωτηρίαν». Εγένοντο ειρηνοποιοί, διότι εντός αυτών κατώκησεν «ο Χριστός, η ειρήνη ημών». Ελάλησεν εις τας καθαράς αυτών καρδίας η χάρις του Πνεύματος, και είδον τον Θεόν, όσον εφικτόν ανθρώποις· ωνειδίσθησαν, εδιώχθησαν υπό ορατών και αοράτων εχθρών, και ιδού αγάλλονται νυν εν ουρανοίς, απολαμβάνοντες τους μισθούς των καμάτων αυτών.

Έχομεν την χαράν να παραδώσωμεν εις τον ηγαπημένον του Κυρίου λαόν, το τέταρτον βιβλίον της υφ΄ ημών εγκαινιασθείσης εκδοτικής σειράς «Ψυχωφελή Βατοπαιδινά», συγγραφέν υπό του σεβαστού ημών Γέροντος Ιωσήφ Μονάχου, υπό τον τίτλον «Οσίων Μορφών Αναμνήσεις».

Εις το παρόν βιβλίον περιέχονται δι΄ ολίγων αι βιογραφίαι εναρέτων μοναχών, οσίων μορφών, μερικούς εκ των οποίων εγνώρισεν ο σεβαστός ημών Γέρων κατά την πλέον του ημίσεως αιώνος μοναχικήν αυτού ζωήν.

Είναι πράγματι ευχάριστον και ωφέλιμον αλλά και αναγκαίον σήμερον το παρόν πόνημα, διότι παρουσιάζει την ενάρετον βιοτήν ανδρών, ουχί «τω καιρώ έκείνω» αλλά εις τους δυσκόλους σημερινούς καιρούς, εντός της καθολικής συγχύσεως του συγχρόνου κόσμου.

Αποδεικνύεται διά των βιογραφουμένων γερόντων (των οποίων τινές είναι τόσον εγγύς, ώστε και ημείς οι νεώτεροι να γνωρίσωμεν αυτούς προσωπικώς) ότι είναι εφικτή και εις τον ημέτερον καιρόν η απόκτησις του αγιασμού, και δύναται όποιος επιθυμεί να έχη και σύγχρονα πρότυπα προς μίμηοιν διά μιαν υψηλοτέραν και τελειοτέραν εν Χριστώ ζωήν.

Ευχόμεθα ταπεινώς η παρούσα Βατοπαιδινή έκδοσις, να συμβάλη εις την πνευματικήν αναβάθμισιν του λαού του Θεού προς δόξαν της αγιωτάτης Αυτού Εκκλησίας, ήτις πάντοτε αναδεικνύει ηγιασμένας και οσίας μορφάς.

Έγραφον εν τη Θεοτοκοκρατουμένη Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

τη 25η Μαρτίου 1995, εορτή του θείου Ευαγγελισμού τής Κυρίας ημών Θεοτόκου

Ο Καθηγούμενος της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, Αρχιμ. Εφραίμ και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί.

Πηγή: Γέροντος Ιωσήφ, Όσιων Μορφών Αναμνήσεις, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 4, β’ Έκδοσις, Ιερά Βασιλική και Πατριαρχική Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, 2003