Απόσπασμα απὸ το βιβλίο: «Γέροντας Εφραὶμ Κατουνακιώτης», έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραὶμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης», ἔκδοση Ἱ. Ἡσυχαστηρίου

«Ἅγιος Ἐφραὶμ» Κατουνάκια Ἁγίου Ὅρους

Συχνὰ ἔλεγε ὅτι ὁρισμένες βαριὲς ἁμαρτίες τὶς αἰσθανόταν σὰν δυσοσμία. «Ἡ ἁμαρτία ἔχει ἀποφορά». Ἔτσι διηγεῖτο ὅτι ὁ γερο-Ἰωσὴφ ὁ ἡσυχαστὴς εἶχε αἰσθανθεῖ δυσωδία, ὅταν τὸν πλησίασε κάποιος δαρβινιστής, καὶ μὲ τὴ συζήτηση ἀποδείχθηκε τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης ἀποροῦσε πῶς δὲν αἰσθάνεται ἀποφορὰ ἀπὸ κάποιον ποὺ δήλωνε βουδιστής. «Κάποια στιγμὴ ἐπίτηδες κάθισα δίπλα του. Πῶ! βρῶμα ποὺ αἰσθάνθηκα», ἔλεγε κάνοντας τὸν χειρότερο μορφασμό.

Ὅταν δὲ κάποιος ἐπίσκοπος τὸν ρώτησε μὲ κάποιον τρίτο γιὰ τὸν οἰκουμενισμό, ἔκανε προσευχή, γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσει ὁ Θεός. «Μία δυσωδία μὲ γεύση ξυνή, ἁλμυρή, πικρή… Νά! αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα», ἔλεγε μὲ ἀποτροπιασμό.